دلم گرفته ای دوست

پارسال بعد از اینکه جواب کنکور آمد و من و خانوم دوست قبول نشده بودیم، هر دو به این فکر افتادیم که کاری را خودمان شروع کنیم. ایده‌های مختلفی آمدند و رفتند. و بالاخره فکر کردیم که از ایده‌ی تبلیغات پیکسلی استفاده کنیم. تیر بود که شروع به کار کردیم. اول، کار ساده بود. بعد کم کم به فکر اضافه کردن امکانات جدید افتادیم. در ایران امکان اینکه کسی سایت نداشته باشد زیاد است، پس به فکر صفحه‌ی اختصاصی افتادیم برای بی ‌سایت‌ها. امکان سفارش آنلاین را هم اضافه کردیم و همه‌ی اینها تا شهریور طول کشید.
فکر ما این بود که از جاهای مختلف تبلیغ بگیریم. نخستین سفارش از طرف یک آموزشگاه موسیقی بود. این سفارش ما را به این سمت سوق داد که فعالیت سایت را معطوف کنیم به آموزشگاه‌های موسیقی. به خصوص فکر کردیم، درست نیست و شان اهالی موسیقی بالاتر از این است که اطلاعات فعالیتشان در کنار مرغ و تخم مرغ فروشی باشد.
شکل سایت را تغییر دادیم. خبرها تخصصی شدند. فکر می‌کنم در زمان برگزاری جشنواره فجر، تنها سایتی که برنامه جشنواره را روزانه در اختیار بازدیدکننده‌گان می‌گذاشت، سایت ما بود.
امکان جستجو را به سایت اضافه کردیم. بازدیدکننده می‌تواند بر حسب مناطق تهران آموزشگاه دلخواه خود را پیدا کند، و یا استاد دلخواه خود را و یا... .
خیلی از آموزشگاه‌ها از ما تضمین می‌خواستند.
خانه‌ موسیقی ایران. مکانی بود که ما فکر کردیم اگر حمایتمان کند، راحت‌تر به ما اعتماد می‌کنند. آشنایی پیدا کردیم و بعد از مدتی با مسئول سایت خانه موسیقی و مدیریت خانه موسیقی قرار گذاشتیم (بهمن ماه بود)، فعالیت سایت را توضیح دادیم، و خواستیم که لینک سایت را در سایت خانه موسیقی قرار بدهند. پاسخ این بود که امکان گذاشتن لینک دائم وجود ندارد، ولی به شکل خبر می‌شود.
و قرار شد بعد از عید که تغییراتی در سایت خانه موسیقی داده می‌شود این خبر هم درج شود.
پیش از سایت ما هیچ سایتی به این شکل کامل و تنها به آموزشگاه‌های موسیقی نپرداخته بود. و... .
امروز سری به سایت خانه موسیقی ایران بزنید. و نگویید حتما ایده‌ش را داشته‌اند از قبل، که دروغ است. پیاده سازی چیزی که در سایت خانه موسیقی است، کار بسیار آسانی است. سایت خانه موسیقی ایران سایت جدیدی نیست، می‌شد که خیلی زودتر از اینها این کار را انجام دهند اگر تنها ایده‌ش را داشتند.
و خب هستند آدم‌هایی که با هزار امید و آرزو ایده می‌دهند، هستند آدم‌هایی که بی هیچ شرمی این آدم‌ها را نا امید می‌کنند.
مشکل از فرهنگ ما نیست. کیست که از ثروت موسیقی ایران خبر نداشته باشد؟ مشکل از متصدیانی است که تنها تصدی برایشان مهم است.
راستی فکر می‌کنید چرا آدم‌ها، این سرای عزیز را تنها می‌گذارند؟
این سایت ما: http://agahan.info
و این سایت خانه موسیقی ایران: http://www.iranhmusic.com/service.aspx?id=13