چندگانه

الکی هی دلم می‌خواد، صبح که از خواب بیدار می‌شم، موهام بلند بلند و پرپشت و ... شده باشه، که وقتی آقای محترم می‌خوونه، زلف بر باد مده، لبخند بزنم. حالا به اینکه باد هیچ وقت توی زلف ماها نپیچیده کاری ندارم، زلفی نیست... باد پیشکش.

افزودنی: ای بابا! من که هنوز روشن‌فکر نشدم، گوشه‌های تاریک افکارم، بی‌نهایتن.