چندگانه

اینجور تصادف‌ها و دیدن‌ها و عاشق شدن‌ها و شاید خوشبخت شدن‌ها، پنداری تنها توی همون فیلم‌ها و نمآهنگ‌ها رخ می‌دن.
اونجا یکی هست که مراقب حرکت‌های همه باشه، که درست کات بده،‌که درست دوباره شروع کنه. یکی که مراقب باشه همه چیز درست تصادفی جلوه کنه و شیرین.
در دنیای واقعی پنداری اینجوری نیست. همه چیز خیلی منطقی و عاقلانه است. ما بر حسب تصادف همدیگر رو نمی‌بینیم. خیلی منطقی و درست قرار می‌ذاریم. و حرکت.
بعد این وسط. یه سری آدم هستن که متاسفانه خیلی چیزها رو بد فهمیدن. این آدم‌ها فکر می‌کنن، اشتباه می‌کنن خب، شما ببخشیدشون، فکر می‌کنن که کل دنیا یه "ترومن شو" ی بزرگه. که یکی نشسته پشت کلی دوربین توپ و با کلی خدم و حشر، مراقب که این تصادف‌ها به موقع رخ بدن. که حواسش هست اگه یه وقت چراغ افتاد تو نفهمی که چی شد. یکی هست که... . بعله خب. این آدم‌ها اشتباه می‌کنن. بیچاره‌ها، حالا تا بیان و بفهمن که نه بابا دنیا خیلی هم منطقیه و این حرف‌ها کدوم، خیلی سختی می‌کشن.