مثلن،‌ ده سال پیش،‌ اگه یکی به من می‌گفت، یه دونه آدمِ این سنی هست، که زندگی‌ش اینطوری می‌گذره، اینطوری که مال من داره می‌گذره، کلی براش احترام قائل می‌شدم، کلی فکر می‌کردم، عجب آدمِ فعالِ موفقی، لابد فکری این می‌شدم که یعنی می‌شه من‌م اون سنی که بشم، اینطور زندگی داشته باشم؟
حالا،‌ شبی که نیست که نه با رضایت کامل از خودم و زندگی‌م، که حتی با رضایتِ پنجاه درصدی از خودم، به خواب برم.

0 comments: